تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
کمی از بحر طویلی که کمی نیمائی است.
یادم آمد
شب بی چتر و کلاهی
که به بارانی مرطوب خیابان زدم آهسته و گفتم:
چه هوایی است خدایی من و آغوش رهایی
سپس آنقدر دویدم طرف فاصله
تا از نفس افتادم نگاهم به نگاهی
دلم آرام شد
آنگونه که هر قطره ی باران غزلی بود نوازش گر احساس که می گفت:
فلانی،چه بخواهی چه نخواهی به سفر می روی امشب
چمدانت پر باران شده؛پیراهنی از ابر به تن کن و بیا!
پس سفر آغاز شد و نوبی پرواز شد و راه نفس باز شدو
قافیه ها از قفس آزاد و رها
در من شاعر،من بی تاب تر از مرغ مهاجر
به کجا می روم اقلیم به اقلیم
خدا همسفرم بود و جهان زیر پرم بود،سراسر
که سر راه به ناگاه
مرا تیشه ی فرهاد صدا زد:
نفسی صبر کن ای مرد مسافر-قسمت می دهم ای دوست
سلام من دل خسته ی مجنون شده را نیز به شیرین غزلهای خداوند،به معشوق دو عالم برسانی.
باز ذلم شور زد،آخر به کجا می روی ای دل که چنین مست و رها می وری ای دل
مگر امشب به تماشای خدا می روی ای دل
نکند باز آن وادی ...
مشغول همین فکر وخیالات پر از لذت و پر جاذبه بودم که
مشام دل من پر شد از آن عطر غریبی که نوشتند کمی قبل از اذان سحر جمعه پراکنده در آن دشت خدایی.
چشم وا کردم و خود را وسط صحن و سرا،عرش خدا،کرب و بلا
مست و رها در دل آیینه جدا از غم دیرینه ولی دست به سینه دیدم
من سر تا به قدم،محو حرم،بال ملک دور و برم
یک ره مبهوت به لاهوت رسیدم
چه بگویم که چه دیدم که دل از خویش بریدم به خدا رفت قرارم نه به توصیف چنین منظره ای واژه ندارم.
سپس آهسته نشستم و نوشتم:
"فقط ای اشک امانم بده تا سجده ی شکری بگذارم."
که به ناگاه نسیم سحری از سر گلدسته ی باران و اذان آمد و
یک گوشه از آن پرده ی در شور عراقی و حجازی به هم آمیخته را پس زد و
چشم دلم افتاد به اعجاز خداوند
به شش گوشه ی معشوق
خدایا تو بگو این منم آیا که سرا پا شده ام محو تمنا و تماشا
فقط این را بنویسید،رسیده است لب تشنه به دریا
دلم آزاد شد از همهمه دور از همه مدهوش
غم و غصه فراموش در آغوش ضریح پسر فاطمه،آرام ،سر انجام گرفتم.
نظرات شما عزیزان:
پست خوبی گذاشتین.
.gif){kind=small}
حرف دل منو داره می زنه.
